Nurkowy akcent w Wielkiej Brytanii
Muzeum nurkowania i Katedra w Winchester
wrzesień 2022 roku
W okresie letniej kanikuły, bardzo często z rodziną, bywamy w różnych zakątkach nie tylko naszego kraju. Czasem trafiamy na miejsca ciekawe, znane w zasadzie regionalnie, ale warte uwagi i poświęcenia chwili na ich zwiedzenie. Zawsze są one związane z jakąś oryginalną, miejscową historią, czasem nawet powiązaną z rozwojem światowego nurkowania. Na takie miejsce wręcz natknął się nasz klubowy kolega, Marcin Rybczyński. Oto jego krótka relacja.
MUZEUM NURKOWANIA w Gosport
Do tego niewielkiego, ale uroczego muzeum nurkowania wybrałem się podczas wrześniowej wizyty w Wielkiej Brytanii, Znajduje się ono w małej miejscowości Gosport, około 20 kilometrów od portowego miasta Portsmouth. Muzeum to zostało założone w 2011 roku przez The Historical Diving Society. Znajduje się w wiktoriańskiej baterii wojskowej na wybrzeżu Solent. Jest to jedyne tego typu muzeum w Wielkiej Brytanii.
W muzeum tym poznamy historię nurkowania od pierwszych śmiałków, którzy zdecydowali się zejść w głębiny. Zobaczymy tam skrzynie pełne skarbów wydobyte przez nurków. Dowiemy się, co to jest choroba kesonowa, jakie są jej skutki i jak jej zapobiegać. Poznamy ewolucję komputerów nurkowych, które obliczały czas potrzebny na dekompresję. Odkryjemy wojenne dzieje tego rejonu i budowle powstałe w obawie przed najazdem Francuzów.
Gosport jest prawdziwym ?domem? globalnego przemysłu nurkowego. W 1832 roku bracia Deane (wynalazcy hełmu nurkowego) przeprowadzili pierwsze na świecie komercyjne nurkowanie na wybrzeżu wyspy Isleof Wight. To tu przeniósł się później Jon, jeden z braci Deane, aby eksplorować lokalne wraki zatopione w zatoce Solent.
Wynalazek braci Deane spowodował burzliwy rozwój podwodnej eksploracji, a nowa ?sztuka nurkowania? szybko przyjęła się na całym świecie. Prototypowy hełm, którego bracia Deane używali do doskonalenia swojego kasku nurkowego, jest obecnie wystawiony w Muzeum Nurkowania.
Chociaż muzeum jest małe, ma szeroką gamę sprzętu do nurkowania, w tym dzwonki do nurkowania, komory i atmosferyczne kombinezony do nurkowania. Każdy rodzaj nurkowania ma tam swoją ekspozycję ? rekreacyjne, wojskowe, naukowe, komercyjne, a nawet nurkowanie z wstrzymaniem oddechu. Każda epoka nurkowania ? od starożytnej do współczesnej ? jest tam zaprezentowana. W tym fascynującym muzeum każdy znajdzie coś dla siebie.
KATEDRA w WINCHESTER ? William WALKER
Kolejnego dnia udałem się do Winchester, miasta położonego nad rzeką Itchen. W przeszłości było ono stolicą starożytnego królestwa Wessex. Od czasów Alfreda Wielkiego, aż do podboju Normanów było siedzibą królów. W związku z tym Winchester często określane bywa mianem pierwszej stolicy Anglii.
Znajduje się tam wzniesiona w XI wieku, na polecenie biskupa Williama Walkelina, monumentalna katedra pod wezwaniem Trójcy Świętej, śś. Piotra i Pawła i św. Swituna. Świątynia ta liczy sobie prawie 170 metrów długości, jest uważana za najdłuższą średniowieczną budowlę świata. W latach 1905-1912 przeprowadzono największe dotąd prace konserwatorskie w katedrze. Istniała wówczas obawa, że zawali się podmyta i podtopiona wschodnia strona katedry. Zapobiegł temu nurek, William Walker.
William Walker MVO (urodzony w 1869 r. w Newington w Surrey, zmarł w Londynie w 1918 r.) był brytyjskim nurkiem słynącym z konsolidacji południowego i wschodniego skrzydła katedry w Winchester. W 1887 roku rozpoczął szkolenie nurkowe w dokach Portsmouth. Pracował sukcesywnie jako pomocnik nurka oraz jako koordynator, przechodząc badania lekarskie i testy głębokowodne, by ostatecznie zostać nurkiem w 1892 roku.
W swoich czasach William Walker był najbardziej doświadczonym nurkiem w firmie Siebe German Ltd. W latach 1906?1911, pracując w wodzie na głębokości prawie 6 metrów, skonsolidował katedrę w Winchester, używając ponad 25 000 worków cementu, 115 000 bloków betonowych i 900 000 cegieł.
Przed rozpoczęciem prac katedrze groziło niebezpieczeństwo zawalenia się, ponieważ powoli zapadała się w torfową glebę. Aby umożliwić murarzom budowę ścian konsolidacyjnych, należało obniżyć poziom warstwy wodonośnej. Zwykłe usunięcie wód gruntowych spowodowałoby zawalenie się budynku. Tak więc, aby tymczasowo podeprzeć ściany fundamentowe, wykopano około 235 dołów wzdłuż południowego i wschodniego skrzydła budynku, każdy o głębokości około sześciu metrów. Walter zszedł na dół i umocnił ściany, kładąc pod nimi beton. Pracował przez sześć lat po sześć godzin dziennie - w całkowitej ciemności, ponieważ osad wiszący w wodzie znacznie utrudniał widoczność.
Po zakończeniu pracy Walkera wypompowano wodę gruntową, a beton, który położył, podtrzymywał ściany fundamentowe. Klasycznie pracujący murarze mogli wtedy naprawić zniszczone mury. Za swoje zasługi został członkiem Królewskiego Zakonu Wiktoriańskiego.
Pracując w Winchester, Walker, aby zobaczyć się z rodziną, w każdy weekend wracał rowerem do swojego domu w Croydon, to ok. 240 km w obie strony. Ożenił się dwukrotnie: jego pierwsza żona zmarła, zanim rozpoczął pracę w Winchester. W 1907 roku ożenił się z jej siostrą, z którą miał kilkoro dzieci. Uległ epidemii hiszpańskiej grypy w 1918 roku . Został pochowany na cmentarzu w Beckenham .
Obecnie, nieopodal Katedry znajduje Pub na cześć Williama Walkera, który oferuje eklektyczną mieszankę pamiątek z nim związanych, w historycznym, a jednocześnie nowoczesnym stylu. Na piętrze, z okna pokoju ?Nurkowanie?, rozciąga się widok na podejście do Katedry, to tutaj można oglądać świat z najbardziej niesamowitym tłem.